[577] Walmeester heeft vele viercantighe stelen/ met vele ledekens/ die rontsomme sterrewijs beset sijn/ met seven oft acht langhe smalle bladerkens/ den bladeren van Cleefcruyt schier ghelijck/ maer breeder ende niet rouw. Die bloemkens wassen aen dopperste van den stelen/ ende sijn van verwen wit/ van ruecke liefelijck/ ghelijck oock dat heel cruyt es. Tsaet es ront ende wat rouwachtich.
Plaetse
Walmeester wordt hier te lande in die hoven gheplant/ ende hy wast gheerne in lomberachtighe donckere plaetsen/ ende by oude vochtighe mueren.
Tijt
Walmeester bloeyet in Meye/ ende dan rieckt hy oock alderbest.
Naem
Dit cruyt wordt nu ter tijt gheheeten in Latijn Asperula, Cordialis, Herba stellaris, en Spergula odorata. In Hoochduytsch Hertzfreydt und Waldmeyster. In Neerduytsch Walmeester. In Franchois Muguet/ met welcken naem dattet tot veel plaetsen van Brabant best bekent es. Sommighe maken daer af een Levercruyt/ ende daer om worddet oock gheheeten van den selven in Latijn Hepataria, Hepatica, Iecoraria/ ende in Hoochduytsch Leberkraut. Van den ongheleerden Apotekers worddet ghenaemt Iva muscata/ ende daer voor niet sonder dwalinghe ghebruyckt.
Natuere
Walmeester es wat werm ende drooch/ van natueren den Walstroo niet seer onghelijck.
Cracht ende werckinghe
A Walmeester wordt ghehouden voor een goet heylsaem wondecruyt/ in der manieren ghebruyckt ghelijck die andere/ daer af in dat eynde van dat ierste Cruijdeboeck deel ghescreven es.
B Sommighe scrijven dat Walmeester in den wijn gheleyt/ ende daer af ghedroncken dat herte verblijt/ ende die crancke lever sterckt.