[431] Stekende Winde heeft teere steelkens ende rancxkens die met veel doornen ende stekende puntkens beset sijn/ om die boomen/ haghen ende tuynen huer selven/ ghelijck andere Winden/ windende ende aen al dat zy gheraken kan met hueren clauwierkens huer vast makende. Die bladeren sijn den bladeren van Veyl niet seer onghelijck maer lanckworpigher ende voor scerper. Die bloemen sijn wit. Die vruchten sijn ronde besien veel by malcanderen ghelijck als druyfkens wassende/ die als zy rijpen root worden. Die wortel es dick ende hert.
Plaetse
Dese Winde wast als Plinius scrijft in waterachtighe ongheboude plaetsen ende in neere dalen ende valleyen daer veel lombre es. Hier te lande en wordt zy niet ghevonden dan in sommighe neerstighe cruytliefhebbers hoven.
Tijt
Stekende Winde bloeyet in die Lente.
Naem
Dese Winde heet in Griecx Smilax tracheia oft Milax tracheia. In Latijn Smilax aspera/ van sommighen Volubilis acuta oft Pungens. In Hoochduytsch Stechen windt. In Neerduytsch Stekende winde. In Franchois Liset picquant.
Natuere
Dit cruyt es werm ende drooghe van natueren.
Cracht ende werckinghe
A Die bladeren ende vruchten van stekende winde sijn seer goet tseghen alle fenijn ende vergiftheyt/ ende en wederstaen niet alleene den fenijne dat te voren inghenomen es/ maer verwinnen oock tghene dat (naer datmen dese bladeren oft vruchten in heeft) inghenomen oft inghegheven wordt/ alzoo dat die ghene diese daghelijcx ghebruyckt van gheen fenijn bescadicht en kan worden.
B Men scrijft oock desen cruyde toe/ dat alsmen den nieuwen gheboren kinderen van den sape van desen cruyde ingheeft dat
naermaels gheen fenijn huer scade doen en kan. |