Tfatsoen
[214] 1 Dese bloemkens hebben in dierste uutcomen cleyne rondachtighe bladerkens den bladeren van Violetten cruyt ghelijckende/ ende tusschen dyen coemt voort eenen langen hoogen holen steel met langachtige swertgruene smalle bladerkens becleet/ daer aen tusschen den bladerkens ende aen dopperste wassen schoone liefelijcke clocxkens/ meerder dan die bloemen van Raponcelen/ van coluer blauw naer tpeersch treckende/ als die bloemen geresen sijn zoo volgen daer bollekens ghelijck aen die Raponcelen daer in dat saet leyt. Die wortel is dun ende veeselachtich. Dit heel cruyt is vol wit saps dat daer uut coemt alst ghequetst wordt/ ende van smaecke der Raponcel cruyde ghelijck.
2 Van desen gheslachte wordt noch een wildt ghevonden/ dat van eerst uutcomende bladeren/ stelen/ bloemen ende saet den voorghescreven ghelijck is/ maer in alle manieren veel minder/ ende dit gheeft oock wit sap uut ghelijck dat ierste.
Plaetse
Die ierste ende tamme blauw clocxkens/ worden in die hoven gheplant. Die wilde cleyne wassen al om op die canten van den velden ende onder die haghen.
Tijt
Dese bloemen bloeyen in Braeckmaent ende in Hoymaent. Die wilde oock noch tot in Ooghstmaent. |