Tfatsoen
[204] Akeleyen hebben groote breede bladeren met twee oft drije diepe sneden/ den bladeren van Gouwe gelijck/ maer witter ende niet sterck van ruecke/ noch oock gheen sap uutghevende als zy ghequetst worden. Die stelen sijn ront ende effen ontrent twee voeten hooch/ daer op wassen bloemen van tweederhande bladerkens vergaert/ waer af die eene/ cleyn ende smal sijn/ ende dandere tusschen den voorghescreven wassende hol met een lanck omghecromt steertken gelijck aen die Riddersporen. Ende dese bloemen sijn som enkel/ som dobbel/ van coluere som blauw/ som wit/ som peersch/ som root/ som ghespickelt ende ghescakiert blauw ende wit. Ende als dese bloemen vergaen sijn zoo comen daer vier oft vijf scerpe hauwkens voort aen malcanderen wassende/ daer in dat saet leyt dat swert es.
Plaetse
Dese bloemen worden hier te lande in die hoven ghesayet ende gheplant/ zy wassen oock in sommighe hooghe bosschen/ ende aen steenrootsen maer niet hier te lande.
Tijt
Dese bloemen bloeyen meest in Meye ende in Braeckmaent.
Naem
Dese bloem wordt nu ter tijt in Latijn Aquilegia oft Aquileia gheheeten/ den ouders es zy onbekent gheweest. In Hoochduytsch Agley en Ageley. Hier te lande Akeleye. In Franchois Ancolye. |